Ik heb soms last van een rare gewaarwording, en ik denk niet dat ik de enige ben. Ik verzamel graag boeken, en ik lees ze nog graag ook. Maar aan sommige boeken in mijn verzameling ben ik nog niet toegekomen. En er zijn momenten waarin een gevoel -bijna een soort wanhoop- me bekruipt dat me zegt dat ik al die boeken moet lezen. Het liefst dezelfde avond -het gebeurt meestal 's avonds- nog.
Soms geef ik toe aan het gevoel. Ik pak een boek uit de kast en begin te lezen. Dat kan verschillende gevolgen hebben. Ik lees een paar bladzijden en zet het boek dan weer weg, of ik blijf doorlezen. Beide uitkomsten hebben wel dezelfde consequentie: als ik ga slapen heb ik een deel van een boek gelezen. En dat terwijl ik me, om het overzicht een beetje te bewaren, juist had voorgenomen om mijn boeken één voor één te lezen. De volgende ochtend gaat het eerder uitverkoren boek dan ook braaf mee op reis (aangenomen dat ik reis, en gezien ik niet in de stad woon waar ik studeer, is dat vaker wel het geval dan niet). Ik lees namelijk graag tijdens het reizen, maar -vanzelfsprekend- niet alleen maar.
En dan lees ik dus weer in het boek waarin ik aanvankelijk was begonnen (momenteel Hunter S. Thompson's The Rum Diary, niet geheel onafhankelijk van recente ontwikkelingen op filmgebied), en blijft het andere boek achter, vaak nog met een bladwijzertje erin dat aanwijst hoe weinig ik er eigenlijk van gelezen heb. Neem een kijkje in mijn boekenverzameling, en je vindt veel van die bladwijzertjes (van allerlei allooi) terug.
Het is het resultaat, denk ik, van een soort dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik heel veel lezen, aan de andere kant wil ik aan dat wat ik lees ook de nodige aandacht schenken. Daarom heb ik me ooit voorgenomen om systematisch te werken, en steeds in één boek 'bezig te zijn'. Maar soms werkt dat dus niet. Soms hebben ongelezen boeken zo'n abnormale aantrekkingskracht dat ik erin móét lezen, al is het maar even.
En zo lees ik er toch weer vijf tegelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten