maandag 21 maart 2011

Lagerfeld-plastic. Goed plastic.

“Karl Lagerfeld ontwerpt Coca-Cola Light-flesjes”. Dat nieuws kwam vandaag de wereld in, ik las op het op de website van Elsevier. En ik vond het vreemd. De stelling op zich is niet heel raar, Karl Lagerfeld is ontwerper van beroep, dus dat hij dingen ontwerpt heeft dezelfde nieuwswaarde als Geert Wilders die tegen een Marokkaans cultureel centrum in Amsterdam is.

Maar is er iets mis met de normale flesjes? Is Cola Light lekkerder als het uit een echte Lagerfeld komt?

Karl weet het ook niet.

Exclusieve Cola-flesjes. Iedereen die dat leest en niet meteen aan bedrog denkt mag wat mij betreft al zijn diploma’s inleveren. Want de Bijenkorf gaat ze verkopen, en dus kun je er donder op zeggen dat ze minstens vier keer zo duur zijn als normale flesjes Cola Light. En je kunt er ook donder op zeggen dat er mensen zijn die hier enthousiast van worden. Die die flesjes gaan kopen. Want ze zijn van Karl. En Karl kan niets fout doen. Bovendien, Karl’s kleding is harstikke duur (Chanel, Fendi, dat kaliber) maar met een Lagerfeld-colaatje in de koelkast kun je zeggen dat je iets van zijn ontwerp in huis hebt. En als ze leeg zijn kun je ze wel omspoelen. Maakt vast een hele mooie lampenkap. Een echte Lagerfeld-lampenkap.

Coca-Cola lijkt hiermee voornamelijk de dames te willen aanspreken. Alles wijst erop. Cola Light met een ontwerp van een kleedjestekenaar. Ze zagen de beelden van vrouwen die zich als lemmingen op de verkoop van ‘exclusief design’ bij H&M stortten en dachten: “Kledingdesigners. Dat we daar nou niet op zijn gekomen.” Telefoontje naar Karl en de zaak was beklonken. Nu hebben we dus roze-met-witte colaflesjes. Leuk. En bedankt. Dus op naar de Bijenkorf voor exclusief Lagerfeld-plastic.

Het slimste van alles? Lagerfeld laten zeggen dat “zoals iedereen weet” hij “de hele dag door niets anders dan Cola-Cola Light” drinkt. Het nadoen van populaire figuren is namelijk hip, iedereen identificeert zich tegenwoordig met filmsterren en serie-typetjes. Zie bijvoorbeeld Charlie Sheen. Ieder ander zou voor compleet gestoord verklaard worden als hij zulk gedrag als Charlie zou vertonen. Maar als Sheen zichzelf voor zijn webcam kapotmaakt en een paar onbegrijpelijke tweets de lucht in stuurt is het gelijk #winning. Als Lagerfeld de hele dag niets anders zou doen dan met een wortel in beide oren over straat gaan, dan zouden de schappen bij Albert Heijn binnen de kortste keren ontworteld zijn. Dan zou de Bijenkorf exclusieve Lagerfeld-wortels verkopen. En dan niet bij de voedingswaren, maar bij de mode. Die kant gaat het op.

14 mei liggen de flesjes in de schappen. Aan u de keus.

vrijdag 18 maart 2011

Huppekee, erin!

Clubjes van mannen in pakken. Daar zijn er nogal wat van in de wereld. Maar onze ogen waren de laatste tijd toch vooral gericht op één specifiek clubje. Het clubje dat permanent Risk speelt, dat soldaatjes hier en daar poneert, en ook zegt wanneer andere mannen in pakken dat niet mogen doen. De naam van dit groepje meneren? De VN-veiligheidsraad. En die gingen gisteren beslissen of er in Libië nog gevlogen mocht worden. En of we er niet naartoe moesten als het fout ging. In Libië hebben ze namelijk geen groepje mannen in pakken aan het hoofd, maar een gek. Vaak in een gordijn.

Er werd besloten dat er inderdaad niet meer gevlogen mocht worden. En dat we erheen moeten als de dingen uit de klauwen lopen. Althans, veel van de landen in de Veiligheidsraad zijn al gelijk bereid om actie te ondernemen. Maar, hoe kan het ook anders, Nederland weet het nog niet.

Nee, Nederland heeft weereens afgewacht. Nu ligt er een VN –resolutie, iedereen is klaar om in te grijpen in dat gebied waar het duidelijk fout aan het gaan is, maar Nederland ‘beraadt zich nog over een bijdrage aan een eventuele militaire operatie’. Nu nog. Hadden we daar niet eerder over kunnen nadenken? Het is niet alsof die opstand net begonnen is.

In acht dagen –een recordtijd- wisten meer 400.000 Nederlanders dat ze naar de film van Gooische Vrouwen moesten. Maar onze mannen in pakken weten nog altijd niet wat ze moeten doen in Libië. Minister Hillen zegt dat ‘ie alles zal doen wat de NAVO vraagt. Althans, als de NAVO het vraagt, zal hij ‘kijken wat we kunnen leveren’. Maar: ‘Ik zeg niet: huppekee, erin!’  Zelfs Geert Wilders toonde zich gereserveerd: ‘We zullen zorgvuldig moeten zien of en op welke wijze dat eventueel gewenst is.’

Ik zeg van wel. Nederland was een voorstander van de no-flyzone, we hebben genoeg materiaal om tien Kadaffi’s van hun sokken te blazen. Nu is onze kans. Internationaal staan we toch al voor gek door onze politiek waarbij niemand nou eigenlijk weet wie er nou regeert. Nu is onze kans om te laten zien dat we wél iets kunnen. Niet zeggen dat je ‘wel gaat kijken wat er eventueel misschien te doen is’, maar het gewoon eens doen. Gewoon eens laten zien dat je er de ballen voor hebt. Of in ieder geval de manschappen. Iets in die richting. Maar niet wéér afwachten.

Om het met een bekroond irritante slogan te zeggen: Ik zeg, doen! Huppekee, erin! En met zijn allen! Dan heb je twee historische gebeurtenissen in één: Libië is bevrijd van Kadaffi, en de Nederlandse politiek heeft zich eindelijk eens eenduidig opgesteld. Ook wat waard.

maandag 14 maart 2011

Onze eigen ramp.

In Libië woedt een burgeroorlog. In Japan zijn duizenden doden gevallen, en miljoenen overlevenden zitten met grote problemen. Kernreactoren staan op springen. Maar ook in het binnenland is er een groot probleem. De nieuwe Sprinters krijgen namelijk echt geen toiletten.

Dat leest u goed, we leven in een crisis, de wereld staat op allerlei manieren in brand, en nu heeft die mevrouw met die lange achternaam ook nog eens het besluit genomen dat er geen pispotten komen voor incontinente forensen. En dat wordt breed uitgemeten, want vakbonden en allerlei andere mensen hadden dat wel graag gezien.

Maar mooie, glanzende toiletten in die –overigens zeer mooie-  Sprinters zouden negentig miljoen euro moeten gaan kosten. En dat vond mevrouw Schultz van Haegen-Maas Geesteranus simpelweg te veel. En ik geef haar groot gelijk. Die dingen worden hoogstens één keer per week gebruikt door iemand die het echt niet meer op kan houden. Ze zijn namelijk stuk voor stuk vies. Echt. Heel. Vies. En het ruikt er ondefinieerbaar. Je weet nooit of je nou urine of kots ruikt,  bedoel ik daarmee. En de kans dat deze nieuwe toiletten datzelfde lot beschoren is zit er dik in. Na een maand zitten die ook onder de drek. En dan wil iedereen er weer vanaf.

Maargoed, voor nu zal dit besluit vast op veel verzet stuiten. Sommigen zullen het behandelen als de no-fly-zone boven Libië, anderen zullen het vergelijken met de situatie in Japan, of nog erger, met de Jodentransporten. Dat soort dingen. Want daar zijn wij Nederlanders goed in. Als we hele steden letterlijk weggevaagd zien worden op televisie zeggen we ‘Erg hè?’, en we leven vrolijk verder. Maar als we een kwartier in een Sprinter zonder plee zitten moet het hele leven stil. Dan gaan we staken. Dan worden we boos. En heel de wereld mag, nee, móét het weten.

Melanie Henriëtte (heb je al zo’n achternaam, moet je ook nog een dubbele voornaam) heeft daaraan gedacht. Ze komt iedereen tegemoet. Er komen meer WC’s op de stations, en wij worden daar naartoe geleid door middel van kaartjes en apps voor op onze mobieltjes. Zo kan iedereen die dat wil nog even lekker lozen voordat ze instappen in dat barbaarse veetransport dat niet eens sanitair heeft.

De tijd die men wint met het niet-naar-de-WC-gaan mag men wat mij betreft invullen met nadenken over mensen die het écht moeilijk hebben. Even reflecteren. Heb ik het nou echt zo slecht? Jezelf dat soort dingen afvragen. En voor je het weet kun je gewoon op de pot op het station. En als je het dan in je hoofd haalt te gaan zeuren dat dat vijftig eurocent kost, dan wens ik je dat natte, lauwwarme kruis van harte toe.

donderdag 10 maart 2011

Allochtonen en oud brood, een dodelijke combinatie.

Het is weereens zover. De moslims zijn nu toch echt te ver gegaan. Ja, dat het criminelen zijn die onze jeugd verpesten weten we, ze hebben een fascistisch boek waarin verwerpelijke ideologieën worden verkondigd, al die dingen hebben Geert en zijn bende al lang en breed uitgemeten.

Maar het echte leed moest nog geleden worden.

Vanuit de PVV Den Haag komen geluiden op van moslims die écht over de schreef zijn gegaan. Homo’s van daken gooien? Hoofddoekjes dragen? Nee. Ze gooien brood. Echt, keihard, oud brood. En dat moet maar eens afgelopen zijn.

De PVV Den Haag spreekt over ‘hardleerse, veelal allochtone broodgooiers’. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik heb nog nooit van een broodgooier gehoord. Wat dat betreft zijn allochtonen dus echt cultuurverrijkers. Maargoed, broodgooiers. Wat doen broodgooiers? Naast dat verwerpelijke broodgooien? Ze jagen meeuwen naar de wijk. Meeuwen. Die poepen.

Volgens het persbericht strooien die meeuwen ‘ongewenste bruine tapijtvloeren’ over de buurt heen. Past u dus maar op als u nog eens door Morgenstond loopt (dat is waar het allemaal gebeurt, namelijk). Straks heb je een bruine tapijtvloer op je dak. Dat moet je niet hebben natuurlijk. We zijn eventjes niet bij Carpetright.

Nogmaals weet ik niet hoe het met u zit, maar ik kan dit niet serieus nemen. Bij elk woord dat ik lees denk ik dat de PVV eindelijk humor gevonden heeft. Dat ze een grap maken. Dat ze zichzelf op de hak nemen. Maar hoe verder ik kom, hoe dieper mijn besef wordt dat de grap nooit komt. Dat ze dit menen. Dat Den Haag écht last heeft van allochtone broodgooiers.

Vroeger waren het nog de meeuwen die de overlast veroorzaakten. Die zou je dan, middels een mooi opgezet programma, vangen, en dan afmaken. Of in ieder geval deed je er iets mee zodat de overlast zou zijn afgenomen.

Maar de PVV ziet een veel groter gevaar. De PVV ziet de mensen áchter deze terreur. Want terreur is het. Torenhoge boetes moeten ze. Ze bevorderen ratten- en meeuwenplagen door stelselmatig met korsten te smijten.  Broodgooiers, dames en heren. Onthoud die naam. Mocht u namelijk ooit een aantal meeuwen teveel op straat zien, kijkt u dan even om zich heen. Als u een persoon in een jurk kruimeltjes over straat ziet strooien, denk dan niet: ‘Goh, die persoon moet zeker van zijn oude brood af.’ Nee, bedenk dat dit stelselmatig gebeurt. Doordrenk u met het besef dat deze persoon een hardleerse, allochtone broodgooier is.

Mocht u trouwens zelf nog oud brood hebben en hardleers noch allochtoon zijn, maakt u zich dan geen zorgen. U weet wie de PVV op het oog heeft. Hardleers. En veelal allochtoon. Daar zit het hem in. Anders waren ze echt wel achter de meeuwen aan gegaan.

dinsdag 1 maart 2011

Wie heeft de grootste (revolutie)?

“Wilders ziet PVV-geluid door Europa gaan.” Een kopje op Nu.nl dat mijn aandacht trok. Ten eerste door de synesthesie die eruit spreekt. Een geluid zien gaan, dat is nogal wat. Blijkbaar nog een verborgen kwaliteitje dat Geert heeft. Maar natuurlijk was ik ook gewoon nieuwsgierig. Een PVV-geluid door Europa? Jazeker, volgens Wilders hebben hij en zijn partijleden (Wacht, zei ik leden? Dat bedoel ik natuurlijk niet.) zelfs hun ‘eigen kleine revolutie’. Natuurlijk kan hij niet over een denderende revolutie praten, daar hebben ze in het Midden-Oosten het alleenrecht op. Misschien ook een markt om in te stappen, binnenkort hebben ze daar een aantal machtsvacua. Wel veel moslims. Maar die willen vast wel een offertje brengen om een geluid door hun landen te zien gaan. Dat blijft tenslotte een heel nieuw fenomeen.

Nee, een eigen kleine revolutie. PVV-achtige partijen rukken op in Duitsland en Engeland, en onze eigen relblondine ziet een ‘anti-islam-wave’ die niet te stoppen is. Níet te stoppen is. Die herhaling gebruikte hij iets eerder in het interview ook al, toen hij zei dat de geest uit de fles is, en nooit meer terug gaat. Nooit meer. Een leuke metafoor uit een Arabisch sprookje, dat dan weer wel. Ik vraag me af of Geert zijn kinderen Aladdin laat kijken. Kan hij wel mee bewijzen dat ’t allemaal tuig is, natuurlijk. Aladdin is ook geen lieverdje.

Geert doet trouwens alles om nog maar eens duidelijk te maken dat hij echt in de regering zit. Volgens mij is hij bereid alles overboord te gooien, als hij maar met de grote jongens mee mag knikkeren. Dat hij alleen maar gedoogsteun geeft, daar gaat hij eventjes aan voorbij. Hij gaat trouwens wel aan meer dingen voorbij, maar dat terzijde. Hij weet dan ook zeker dat, als de coalitie geen meerderheid behaalt in de Eerste Kamer, er niet gelijk nieuwe verkiezingen komen. Dat wil hij niet. Want, zo zegt hij: ‘Daarvoor heb ik geen hele zomer zitten onderhandelen.’ Daar mag u van mij ook lezen: ‘Daarvoor heb ik geen hele zomer de ene na de andere concessie gedaan om toch alsje-alsje-alsjeblieft samen met mijn rechtse vriendjes een beetje de dienst uit te gaan maken.’ Straks vindt hij moslims ook gewoon hele aardige mensen hoor. Maar blijven regeren zal hij.

Daarna zegt hij nog: ‘Het zou mooi zijn als we Cohen en zijn politieke bende blijvend uit de macht kunnen houden.’ Wacht. Ziet u dat woord? Bende. Dat is ‘een informeel georganiseerde groep mensen, meestal met kwade of misdadige motieven’. Een aantal maanden terug bleek toch dat Wilders de grootste bende om zich heen verzameld had.

Maar ik dwaal af. Wilders ziet Europa voor zich vallen. Wilders weet het, Wilders wil het. Geert gaat voor groot. Maar Geert gaat eventjes voorbij aan die andere revolutie. Die grote revolutie. Zet een miljoen boze moslims op een plein en er is geen land meer mee te bezeilen. Dan helpt niets meer. Zelfs niet dat zichtbare geluid waarover ik eerder sprak.

Pleinen genoeg hier. Aan boze moslims straks ook geen gebrek meer. Laat maar komen die revolutie.